De Geschiedenis Van Medische Cannabis

Adam Parsons

Cannabisjournalist En Vaste Schrijver Bij Zamnesia

Adam Parsons

Bijgewerkt op: Januari 14, 2019

In den beginne was er wiet. Je leest het goed, cannabis is bijna net zo oud als de dinosaurus. Cannabisplanten floreren zelfs in een Jura-klimaat. Het heilige kruid bestaat al veel langer dan de mens. Maar na onze komst is razendsnel een symbiotische relatie ontstaan die nooit is beëindigd.

We weten zeker dat de Chinese keizer Shen Nung met cannabis tincturen knutselde. Hoogstwaarschijnlijk hebben echter meer oude beschavingen cannabis gekweekt. Mensen bezitten een endocannabinoïde systeem, gemaakt voor cannabinoïden. Omdat er nog nooit iemand is overleden aan cannabis, mag het met recht het oorspronkelijke, natuurlijke medicijn worden genoemd. Laten we eens een tijdreis maken en de hoogtepunten van cannabisgebruik door de jaren heen bespreken.

VROEG MEDISCH GEBRUIK VAN CANNABIS IN CHINA

"Ma" - dat is de een-lettergreep term voor hennep in het Chinees, die hennep waarschijnlijk de "moeder" van de landbouw maakt. Met dit stevige, eenjarige kruid werd agro-industrieel China ver vooruit gezet in de beschaving van jager-verzamelaars, omdat het een betrouwbare bron van voedsel en duurzame textielvezels is. Afgezien van het medicinale en textielgebruik, heeft het millennia lang gediend als China's 2de of 3de belangrijkste agrarische bron van voedsel: hennepzaden zijn rijk aan eiwitten, vitamine B en aminozuren.

Vondsten in Egyptische ruïnes, die dateren uit 1600 voor Christus, onthulden het bewijs dat marihuana werd gebruikt als medicijn en opgravingen in Hebreeuwse locaties leverden bewijs van het gebruik van marihuana honderden jaren voor Christus als een hulpmiddel bij bevallingen, maar "Ma" was de steunpilaar van de Chinese cultuur vanaf het begin der tijden tot de dag van vandaag.

Het belang van hennep in het vroege China wordt bevestigd door vondst van een hennep stof in een oude begraafplaats van de Chou Dynastie (1122-1249 v. Chr.) Het boek Rite van Riten (circa 200 voor Christus) vermeldt dat rouwenden hennep stof moesten dragen om hun respect te uiten voor de doden en deze traditie overleefde tot heden.

Een van de belangrijkste uitvindingen rond 200 voor Christus in China was henneppapier en hoewel zij de fabricage meer dan negen eeuwen geheim hielden, werd het noodzakelijk voor de snelle ontwikkeling voor alle beschavingen over de hele wereld. Maar de medische en industriële toepassingen van hennep waren al duizenden jaren daarvoor diep geworteld in China en maakte het land van oudsher bekend als "het land van moerbei en hennep".

Genezers in het oude China probeerden allerlei ziekten te genezen door het slaan op de hoofdeinden van de bedden van hun patiënten, met hennep stengels versierd met slangenfiguren, terwijl ze bezweringen en spreuken reciteerden om de demonen te bezweren, die werden verondersteld de lichamelijke ziekte te veroorzaken. Japanse Shinto-priesters gebruikten een korte staf omwonden met ongeverfde hennep vezels voor een soortgelijke ceremonie op basis van de gedachte dat de zuiverheid van witte hennep kwade demonen zou verdrijven. Het rationele denken zou dit afdoen als toeval of bijgeloof, maar zou het niet interessant zijn om de oorsprong van dergelijke lang uitgevoerde rituelen te weten?

YIN, YANG EN CANNABIS

Een Chinese keizer die het land regeerde rond ongeveer 2800 voor Christus, Shen-Nung, werd vergoddelijkt voor de invoering van geneesmiddelen aan de mensen. Over deze mythische keizer werd gezegd dat hij een doorschijnende buik te hebben en dat hij, naar verluidt maar liefst 70 verschillende planten per dag at om hun effecten en verschillende kwaliteiten te observeren. De compilatie van al die honderden medicijnen die hij identificeerde heet Pen Ts'ao, wat een van de oudste medische teksten is.

De bloemen van de vrouwelijke marihuana plant bevatten, volgens de Pen Ts'ao, de grootste hoeveelheid yin energie (in de Chinese filosofie en geneeskunde wordt "yin" in verband gebracht met vrouwelijke attributen, terwijl het omgekeerde "yang" het mannelijke, creatieve element is). Het Ma-fen (bloemen van de vrouwelijke cannabis plant) werden gebruikt om een verlies van yin, zoals menstruele vermoeidheid, reuma, malaria, beri-beri, verstopping en verstrooidheid tegen te gaan.

In de Pen Ts'ao werd geschreven dat het eten van te veel hennepzaden kan leiden tot het zien van demonen, maar dat aan de andere kant, de repetitieve voortdurende consumptie van Ma zaden iemand in staat kan stellen om in contact te komen met geesten. De teelt van hennep voor kleding en andere textiel toepassingen was ook een opdracht van Shen-Nung aan het Chinese volk en deze agrarisch kunst wordt nog steeds beoefend in de landelijke gebieden van China.

MEDICINAAL GEBRUIK VAN MAYO

Taoïstische alchemisten inhaleerden de rook van verbrande hennep zaden in de eerste eeuw na Christus om visioenen te veroorzaken. Die visioenen werden beschouwd als een middel om onsterfelijkheid te bereiken en van marihuana werd gedacht dat het lichaam en geest verjongde. Een beroemde chirurg uit de tweede eeuw na Christus, Hua T'o, voerde ingewikkelde operaties uit waarbij hij Ma-yo gebruikte als verdovingsmiddel, een mengsel van hennep hars en wijn. Door het gebruik van Ma-yo waren die operaties relatief pijnloos, zelfs amputaties. In de tiende eeuw na Christus werden Ma behandelingen gebruikt om af te koortsen te dempen, om bevallingen te vergemakkelijken, reuma te genezen en om het bloed te reinigen.

DE OUDE GRIEKEN EN CANNABIS

De oude Grieken noemden het kannabis - Griekse zeelieden verhandelden al in de zesde eeuw voor Christus al duurzaam materiaal vervaardigd uit harde hennep stengels over de Egeïsche Zee en archeologen vonden bundels hennepvezels in een Carthaags handelsschip dat in de buurt van Sicilië zonk rond 300 voor Christus. Herodotus, de grote Griekse historicus, schreef in 450 voor Christus dat de Thraciërs hennep kleding produceerden van goede kwaliteit.

Vierhonderd jaar later, schreef Plutarchus dat de Thracische mensen zouden beschikken over het bovenste deel van de kannabis plant en deze in het vuur gooiden; de rook die dit veroorzaakte zou ertoe leiden dat de mensen, die de rook inademden, bedwelmd werden. Het was een gewoonte waar de wijn-liefhebbende mensen van Zeus niet bekend mee waren.

In de Griekse literatuur vinden we ook een kleine verwijzing naar het gebruik van kannabis rond 400 voor Christus, waar het gebruikt werd tegen rugpijn, maar dit is het enige bekende medisch gebruik in het oude Griekenland. Het is bekend dat zowel het Arabische als het Hebreeuwse volk kannabis gebruikten om medische redenen tijdens precies dezelfde periode.

In 70 na Christus kwam een arts uit Griekenland, bekend als Discordes, in dienst van de Romeinen voor onderzoek en verzamelde een schat aan kennis over geneeskrachtige planten. Discordes schreef een boek over zijn reizen, genaamd Materia Medica. In dit boek documenteerde hij beschrijvingen, lokale namen, gebieden en Indicaties voor behandelingen bij bepaalde symptomen.

Totaal documenteerde hij 600 planten en onder hen identificeerde hij Cannabis Sativa L. (van het Griekse kannabis). Het was nuttig bij het maken van touw en produceren van zaden, waarvan de sappen konden worden gebruikt bij het verminderen van oorpijn en verminderen van seksueel verlangen. Discordes boek, Meteria medica, was een groot succes en werd vertaald naar elke mogelijke taal en bleef minstens 1500 jaar een belangrijke handleiding in de westerse geneeskunde.

Cannabis als geneesmiddel in het oude Egypte

Van alle koninkrijken uit de oudheid, weten we dat de Egyptenaren cannabis op meerdere manieren gebruikten als geneesmiddel. Dankzij de ontdekking van de piramides, tombes en rijke en levendige literatuur van het Egyptische volk, kunnen we een beter beeld krijgen van het nut van hennep voor de oude Egyptenaren.

De oudste Egyptische artefacten waarin cannabis wordt genoemd als geneesmiddel, vinden we in het Ramesseum Papyrus uit 1700 v.Chr. In het Ramesseum III Papyrus beschrijft men wiet bij de behandeling van glaucoom, staar, aambeien, vaginale bloedingen en zelfs ter verlichting van klachten bij kanker.

Het Ebers Papyrus, dat dateert van 1550 v.Chr., omschrijft het gebruik van medicinale cannabis gedetailleerd. Dit is een van de oudste, volledige medische tekstboeken die tot op heden ontdekt zijn. Het beschrijft daarbij diverse bereidingswijzen van hennep ter verlichting van pijn en ontstekingen. Ook staat er een specifieke vermelding in van vrouwen die marihuana gebruiken bij depressie en menstruatiepijn.

Het verband tussen vrouwen en marihuana is ook zichtbaar in de manier waarop goden en godinnen werden afgebeeld. Seshat, de Egyptische godin van de wijsheid, werd vaak afgebeeld met een cannabisblad boven haar hoofd. Ook Bastet, de katgodin van de oorlog, zou marihuana hebben gebruikt bij haar toverkunsten. Men denkt dat aanbidders van deze godinnen tevens zelf cannabis gebruikten bij vieringen en rituelen.

Misschien wel de meest overtuigende link tussen de oude Egyptenaren en cannabis, vinden we in de ontdekking van de tombes van de oude Egyptische farao’s. Zo werd in 1881 de tombe van Ramses II ontdekt, waarmee men een heel nieuw inzicht kreeg in cannabis in relatie tot het oude Egypte. Bij analyse van de gemummificeerde restanten vond men ook sporen van wiet.

Dit wijst er allemaal op dat de oude Egyptenaren bekend waren met zowel de medicinale voordelen van cannabis als met de recreatieve, feestelijke en rituele highs die ermee konden worden bereikt.

Nu we dit alles weten, is het geen verrassing dat kwekers geïnspireerd raken door het oude Egypte. Er is zelfs een Spaanse zadenbank die Pyramid seeds heet. Ze hebben daarbij strains ontwikkeld met namen als Anubis en Tutankhamon.

ENGELAND EN CANNABIS

Het Engelse woord canvas komt van het woord cannabis, een etymologische vermelding van het grote belang van de hennepvezels in de Europese maritieme technologie. De uitbreiding van de Europese koloniën in afgelegen delen van de wereld zou niet gebeurd zijn zonder de ontwikkeling van, op cannabis gebaseerde, technologie.

Een voorbeeld: in 1492 tijdens Columbus' transatlantische reizen, hadden zijn vaartuigen meer dan tachtig ton hennep in de tuigage en zeilen. Dit was het product boeren die vele manuren besteedden aan het oogsten van de velden en uiteindelijk werd dit het belangrijkste industriële gewas in de meeste opkomende landen. Tegelijkertijd was de Europese informatie over medische cannabis beperkt tot documenten die door Discordes waren geschreven en niet-geregistreerde huismiddeltjes die vanuit middeleeuwse tijden waren doorgegeven.

MEDICINAAL GEBRUIK VAN CANNABIS TIJDENS DE RENAISSANCE

Toen de Westerse beschaving veranderde van de donkere middeleeuwen tot de renaissance ontdekten zij veel nieuwe belangrijke feiten, met inbegrip van de vele voordelen van het gebruik van medische marihuana. In 1621 in het boek: De Anatomie van de Melancholie, deed Robert Burton de suggestie dat Cannabis kan worden gebruikt bij de behandeling van depressie. In 1982, dekte het New London Dispensary korte tijd het gebruik van wietzaden om zowel hoesten als geelzucht te behandelen.

In 1794 werd een toename van de kennis over de vele medicinale toepassingen van de cannabis plant gedocumenteerd. Gesuggereerd werd dat het kon worden gebruikt tegen hoest, geslachtsziekten en urine-incontinentie. Ook werd opgemerkt dat, hoewel de zaden het meest werden gebruikt, ook andere delen van de plant zouden moeten worden onderzocht.

In 1814 publiceerde Nicholas Culpepper een boek waarin alle van de bekende medicinale toepassingen van cannabis stonden vermeld. In dit boek stonden alle reeds bekende en een aantal nieuwe toepassingen, zoals de versoepeling van koliek, verminderen van darmklachten, lastige bloedingen, het verminderen van zwelling op het hoofd en het verminderen van pijn in de gewrichten.

Culpepper suggereerde ook dat cannabis kon worden gebruikt een toevoeging voor zalven voor brandwonden. Er is geen historisch bewijs dat artsen in Europa op de hoogte waren van de psychoactieve effecten afkomstig van cannabis. Pas nadat de exploratie van India plaatsvond, werd het Europese begrip uitgebreid.

TWEE BELANGRIJKSTE TYPES CANNABIS (INDICA EN SATIVA)

In 1753 voltooide Carl Lineaus, een botanicus uit Zweden, het meest complete naslagwerk van botanische classificatie tot op heden: Species Planetarium. Lineaus gebruikte Discordes classificatie van Cannabis Sativa, maar vrijwel direct betoogden botanici dat de nieuwe Indiase cannabisplant verschilde van de meer bekende Europese Cannabis Sativa, die werd gekweekt voor zowel industriële als medische toepassingen.

In 1783 onderzocht Jean Lamarck, een bioloog uit Frankrijk, beide soorten in zijn compilatie getiteld Encyclopedie. Lamarck nam de Cannabis Sativa op, die algemeen werd gebruikt voor vezels en textiel en gekenmerkt werd door de hoogte van 3-5 meter, lange stengels, de schaarse en slanke bladeren. Cannabis afkomstig uit India was anders; het was meestal ongeveer 1-1,50 meter hoog en de bladeren waren talrijk, breed en struikachtig. Lamarck refereerde aan de tweede soort als Cannabis Indica, naar het land waar het vandaan kwam.

Er zijn honderden ondersoorten van cannabis, en een plantkundigen ruziën voortdurend over de exacte classificaties, maar de meeste deskundigen zijn het erover eens dat er ten minste twee duidelijk verschillende types bestaan van alle soorten die vandaag de dag aanwezig zijn. In 1913 nam Lyster Dewey, een hennep deskundige en botanicus van het Amerikaanse ministerie van Landbouw, in het USDA jaarboek op dat Cannabis Indica verschillend in uiterlijk was dan elke van de vele soorten, die door deze afdeling in bijna alle landen waar het gekweekt wordt, is gevonden.

VERSCHILLEND GEBRUIK VAN CANNABIS SATIVA EN CANNABIS INDICA

Nieuwere hybriden hebben de natuurlijke neigingen van de cannabis planten veranderd omdat telers hebben geprobeerd om bepaalde eigenschappen te bevorderen. Hierdoor is het onderscheid tussen de twee primaire series vervaagd. Maar de natuurlijke neigingen zullen nog steeds in een of andere vorm behouden blijven.

De lange stengels van Cannabis sativa worden meestal geteeld voor de vezel- en zaden industrie, terwijl de kortere Cannabis Indica meestal gekweekt wordt voor de medicinale en psychoactieve eigenschappen van de bloemen. De Cannabis Sativa, die wordt geteeld voor industrieel gebruik, bevat meestal maar kleine hoeveelheden psychoactieve stoffen. Een goede teelt met een paar soorten Cannabis Sativa kan een aantal niveaus hoger dan normaal bereiken op het gebied van therapeutische bestanddelen.

De meer krachtige Cannabis indica is anders; deze wordt niet gebruikt om industriële vezels te verkrijgen en dit is te wijten aan de korte lengte van de struikachtige stelen. Hoewel dit verschil de natuurlijke eigenschappen in de twee primaire soorten Cannabis onderscheidt, hebben veel kwekers van de medicinale planten geconcludeerd dat de meest krachtige soorten de beste eigenschappen van beiden combineert.

HET GEBRUIK VAN CANNABIS IN HET HINDOEÏSME

Blijkbaar gestart in China, verspreidde cannabis zich door heel Azië, Klein-Azië en over de Middellandse Zee en het werd gebruikt door vele vroege culturen. Van daar, vond cannabis, na verloop van tijd, haar weg door bijna alle beschavingen over de hele wereld, volgens westerse historici. De Hindoe leer wijkt af, omdat Cannabis Indica is opgenomen in de Vedas, een van de vier meest heilige boeken.

Het werd ongeveer 4000 jaar geleden geschreven en de Vedas vertelt over de legendes van verovering, strijd en spirituele ontwikkelingen die effect hebben op en vorm geven aan elk deel van het traditionele Hindoe leven. Naast vele andere mythen, zegt de Vedas tegen Lord Shiva, een van de drie van de belangrijkste hindoegoden, dat hij zich tijdens de hitte van de dag kan verfrissen door marihuana bladeren te eten. Lord Shiva maakte dit zijn favoriete eten en kreeg de titel Lord van de Bhang.

BHANG, GANJA EN CHARAS

Bhang is een oude Indiase drank gemaakt van cannabis vermengd met tal van kruiden en specerijen en is al vele jaren populair in India. Bhang is minder krachtig dan Ganja, die gemaakt is van bloeiende planten om zowel te roken als te eten. Charas, die krachtiger is dan zowel Bhang als Ganja, wordt gemaakt van de bovenste cannabis bloem en wordt geoogst als ze in volle bloei staan.

Charas is dicht met een kleverige soort van hars en is bijna net zo krachtig als de geconcentreerde cannabishars bekend als hasj. Al duizenden jaren worden deze bedwelmende marihuana bereidingen gebruikt in bijna elk aspect van het traditionele Indiase leven, van rituele verering tot alledaagse overleving tot bij het voorbereiden van krijgers op een gevecht en bij de voorbereiding van koppels die gaan trouwen. De Indiase cultuur gebruikt het kruid op vrijwel elke belangrijke gelegenheid en door het gebruik hiervan wenden zij zich tot hun Lord Shiva.

RELIGIEUS GEBRUIK VAN CANNABIS

De vierde van de Vedas, de Athaaveda, die zich vrij laat vertalen in de Wetenschap van Geluksbrengers, noemt Bhang een van de vijf koninkrijken van kruiden die ons bevrijdt van onze angsten. Hoewel dit idee vergelijkbaar lijkt te zijn met westerse theorieën, is Zuid-Aziatische wijsheid niet gebonden aan de beperkingen van Newtoniaanse logica. Een oude Hindoe mythe noemt de tijd van vóór de schepping, toen de goden de kosmische berg karnden voor de nectar van onsterfelijkheid. Er wordt verteld dat marihuana planten groeiden, waar de nectar op de aarde daalde.

Een andere mystieke Sultra nam op dat Siddhartha, die later Boeddha werd, de verlichte, zes jaar leefde op slechts een cannabis zaad per dag voordat hij spiritueel ontwaakte. Hoewel dit niet mogelijk is, doet deze oude mythe ons eraan herinneren dat Hindoes en Tantrische Boeddhisten in Tibet, Nepal en Noord-India vele jaren cannabis hebben gebruikt als een belangrijke sacrament in veel religieuze rituelen.

MEDISCH GEBRUIK VAN CANNABIS IN INDIA

Traditionele Indiase geneeskunde wordt al lange tijd gebruikt op verschillende manieren. Het is gebruikt in bij de behandeling van ziekten zoals koorts, zonnesteek, dysenterie en lepra. Van cannabis wordt gezegd dat het de spijsvertering sneller maakt, het intellect van een persoon verscherpt, helpt bij het afvoeren van slijm, de alertheid vergroot en het fungeert als een elixer om vitaal te blijven. De Hindu geneeskunde behandelt, in tegenstelling tot westerse wetenschap,  spiritueel bewustzijn. Er wordt gezegd dat Ganja Shiva behaagt, de koning van de goden, die altijd is blij met het offer.

De verbinding tussen Shiva en Ganja wordt als zeer belangrijk beschouwd voor het behoud van fysiek en psychologisch evenwicht. Volgens de de Rajvallabha, een 17e-eeuwse hindoeïstische tekst, werd deze verlangens vervullende drug te zijn verkregen door mannen voor het welzijn van alle mensen. Er wordt gezegd dat het regelmatig gebruik ervan vreugde creëert en verdriet gevoelens vermindert.

DE VERBANNING VAN CANNABIS

In de Indiase cultuur wordt de marihuana plant vereerd als zowel een sacrament als een zegen. Hierdoor kan een persoon deelnemen aan kosmische krachten en zich verenigen met de goden. Hoewel westerse samenlevingen zulke subjectieve geestelijke ervaringen meestal weigeren, kunnen deze belangrijke overtuigingen niet worden genegeerd. In 1893, na een lange studie van cannabisgebruik in een Zuid-Aziatische kolonie, heeft de Engelse overheid de grootste studie over cannabis vrijgegeven die tot dat punt was gedaan in het Indische Hennep Drugs Commission verslag.

Na vele jaren van onderzoek kwamen ze tot de conclusie dat hennep drugs niet schadelijk waren voor het Indiase volk en het zou een vergissing zijn om te proberen die cultuur te scheiden van hun spirituele drug. Maar in 1986 verbood de Single Convention of Drugs and Narcotic Substances cannabis over de hele wereld.

Het verbod betrof ook Aziatische, Afrikaanse, landen in het Midden-Oosten en Zuid-Amerikaanse landen, waar het gebruik van cannabis al voorkwam voor de tijd dat zware schepen uit verre landen aanmeerden.

REGULERING VAN HENNEP

Tijdens de vroege jaren van de Amerikaanse koloniën, werden industriële hennep producten enorm belangrijk in de wereldhandel. Hennep werd gereguleerd door de overheid, maar de verschillende medische toepassingen van de hennepplant waren nog steeds relatief onbekend in zowel de nieuwe als de oude wereld. Maar zodra westerlingen de vele toepassingen van cannabis therapieën, die gevonden werden in de Indiase geneeskunde, ontdekten, waren de effecten van Cannabis Indica op de Europese en Amerikaanse medische praktijken snel en sterk merkbaar.

CANNABIS-THERAPIEËN

In de 19e eeuw, na een lange studie van de Indiase medische literatuur en het voeren van gesprekken met een veel Indiase geleerden over cannabis, begon de Britse Oost-Indische Compagnie chirurg William B. Shoughnessy Cannabis Indica te testen op patiënten, dieren en zelfs op zichzelf.

Shoughnessy kwam met nieuwe medicinale toepassingen van cannabis naar Europa en Amerika. In 1839 schreef hij een artikel met de titel 'De Voorbereiding van de Indische hennep en Ganja' (The Preparation of the Indian Hemp and Ganja). Shoughnessy was van mening dat cannabis hielp bij reuma, stuiptrekkingen, spierspasmen van tetanus en hondsdolheid. Dat onderzoek blijft een historisch stukje literatuur voor verder onderzoek in onze huidige tijd.

Tijdens de late jaren van de 19e eeuw, na het werk van Shoughnessy, zag men een toename van cannabis therapieën in de westerse medische praktijken. In 1840 creëerde een Franse arts, Louis Aubert-Roche, een boek over het gebruik van hasj om de symptomen van de tyfus en pest koorts te behandelen.

In 1854 noemden de Dispensatory van de Verenigde Staten vele toepassingen voor cannabis extracten, waaronder het gebruik bij jicht, neuralgie, tetanus, hondsdolheid, cholera, convulsies, spastici, hysterie, depressie, krankzinnigheid en baarmoeder bloedingen en voor gebruik bij weeën tijdens de bevalling.

In 1890 concludeerde Sir John Russell Reynolds, de persoonlijke arts van koningin Victoria, dat cannabis nuttig was bij de behandeling van dysmenorroe, migraine, neuralgie, convulsies en slapeloosheid. Reynolds gaf aan dat cannabis veruit het meest effectieve geneesmiddel bij de behandeling van pijnlijke kwalen. Het is niet bekend of Reynolds of andere westerse artsen wisten van de soortgelijke aanbevelingen die de Chinese Shen Nung meer dan duizend jaar geleden schreven.

PUBLICATIES VAN MEDISCH ONDERZOEK

Tussen de jaren 1840-1890 werden meer dan 100 medische artikelen gepubliceerd over cannabis en het gebruik ervan bij verlies van eetlust, slapeloosheid, migraine, pijn, onwillekeurige spiertrekkingen, overmatig hoesten en alcohol- of opiatenverslaving. Sir William Osler, ook wel bekend als de vader van de moderne geneeskunde, zei in zijn medische handboek, geschreven in 1915, dat cannabis de meest effectieve behandeling is bij migraine.

Gedurende die periode, waren er minstens 30 verschillende cannabis bereidingen beschikbaar, gemaakt door toonaangevende farmaceutische bedrijven in heel Noord-Amerika, hoewel de onderhuidse morfine injectie en aspirine tezamen met andere geneesmiddelen, langzaam maar zeker traditionele kruidengeneesmiddelen vervingen.

HET VERBOD OP HENNEP DOOR DE MARIJUANA TAX ACT

Thomas Jefferson, George Washington en vele grondleggers verheerlijkten de vele toepassingen voor hennep, maar hun adviezen werden in de wind geslagen door de industriële revolutie en de radicaal opnieuw uitgevonden waarden van de Amerikanen.

Binnenlands beleid gedreven door kapitalistische ideeën en vooroordelen tegen gekleurde mensen, de belangrijkste gebruikers van cannabis als recreatieve drug, zorgden in 1937 voor de Marijuana Tax Act: dit wetsvoorstel verbood alle toepassingen van hennep door het opleggen van een onbetaalbare belasting.

In de gesloten Congres hoorzittingen in 1937, vocht de American Medical Association sterk tegen het verbod op medische marihuana. In de getuigenis van Dr. Williams C. Woodward leverde hij kritiek op de procedure en hun bedoeling. Hij reageerde op de wetgevers:

“In alles wat u tot nu toe hebt gehoord, is geen melding gemaakt door overmatig gebruik door een arts, of over-distributie door een apotheker. Maar de last van dit wetsvoorstel drukt sterk op artsen en apothekers en ik wil zeggen dat dit zeer zwaar is voor alle boeren in ons land.

We kunnen nog niet begrijpen, mijnheer de Voorzitter, waarom het wetsvoorstel in de afgelopen twee jaar in het geheim werd georganiseerd, zonder aanleiding, zelfs met het doel waarvoor het wordt bereid. Niemand van de geneeskunde zou dit identificeren met een geneesmiddel zonder het te lezen, simpelweg omdat marihuana geen drug is maar simpelweg een naam die gegeven werd aan cannabis.”

Na een verkeerde voorstelling van een standaard medicatie die al bijna een eeuw in de medische praktijk wordt door het opnemen van een Mexicaans jargon woord marihuana, was de Tax Act uit 1937 een perfect voorbeeld van wat de sociale criticus Noam Chomsky een productie toestemming noemt. De commissie was niet uit het veld geslagen of in verlegenheid gebracht over het democratisch proces. Voor zijn directe en eerlijke mening ontving Dr. Woodward de volgende verklaring:

“U bent niet coöperatief. Als u suggesties over wetgeving wenst te geven, moet u hier komen met een aantal constructieve ideeën in plaats van alleen kritiek, in plaats van te proberen om obstakels in de weg te duwen van iets dat de overheid probeert te bereiken.”

HET STILLEGGEN VAN DE HENNEP INDUSTRIE VANWEGE LEUGENS

Ondanks het belang van de American Medical Association en een aantal farmaceutische bedrijven zoals Ely Lilly en Parke-Davis en zonder rekening te houden met de vele hennepvezels industrieën zoals Ford Corporation en de vele duizenden Amerikaanse boeren, verbood de regering van de Verenigde Staten cannabis en al haar toepassingen. Dit werd was uitsluitend gebaseerd op de leugens van bepaalde federale wetshandhavers, die werden ondersteund door kranten magnaat William Randolph Hearst.

Hearst veroorzaakt hysterie in het land over een kwaadaardige drug genaamd wiet, waarvan de wortels rechtstreeks uit de hel kwamen. Omdat de meeste mensen geen kennis hadden over of ervaring hadden met marihuana planten, waren de Amerikanen gemakkelijk te overtuigen van wat ze werd verteld. Maar weinig mensen waren zich bewust van het verlies dat dit veroorzaakte in de medische wetenschap.

Nu terugkijkend, is het duidelijk dat de verhalen van moord en doodslag die op grote schaal in de Verenigde Staten werden gepubliceerd bedoeld waren om de hennep-industrie af te sluiten omdat het problemen veroorzaakte voor onder andere de boom-paper industrieel Hearst en een synthetische vezel industrieel genaamd Dupont.

Net zoals de rijkdom van Europese rechtbanken was gebouwd over de ruggen van de hennep-boeren, werden de moderne industriële fortuinen gebouwd op vernietiging. Politici en justitie hadden een hele nieuwe grens verzekerd door een verbod op het kostbare kruid cannabis.

Tot 1942 was cannabis legaal voor te schrijven, maar het medisch gebruik was verminderd vanwege de belasting. In die jaren hielp de belachelijke propaganda, zoals de film Reefer Madness, het materiaal waar nota bene zowel de Onafhankelijkheidsverklaring als de Grondwet van de VS op geschreven werd, uit het geheugen van Amerika te bannen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de industriële toepassingen van hennep grotendeels gepromoot door de Amerikaanse regering om Amerikaanse legers uit te rusten, maar toen de oorlog was bijna voltooid werd de term patriottische hennep voor overwinning stilletjes vergeten. Hoewel Henry Ford een auto bouwde van hennep, die sterker was dan staal, werd zijn grote vindingrijkheid vrij snel vergeten, net als onze afhankelijkheid van een van de meest bruikbare geneesmiddelen uit onze natuur.

Het bestuderen van cannabis en de vele medische toepassingen was minimaal gedurende meerdere decennia. Hoewel er meer dan 2500 artikelen over opiaten geschreven tussen 1938 en 1965, waren er slechts 175 studies van cannabis in die tijd. Gedwongen onwetendheid heerste tot de jaren 1960 toen de culturele revolutie nieuw licht op het onderwerp scheen.

DE WEDERGEBOORTE VAN HET CANNABIS BEWUSTZIJN

CONTROLLED SUBSTANCES ACT

Met de toenemende populariteit van marihuana onder de Amerikaanse jongeren tijdens de jaren 1960 begon een opleving voor wetenschappelijk onderzoek. Federale mandaten makten al snel elke onbevooroordeelde studie bijna onmogelijk. Hoewel de toenmalige president Kennedy cannabis gebruikte in het witte huis om de ernstige pijn in zijn rug te verlichten, reageerden de daaropvolgende presidenten radicaal op de Amerikaanse oorlog tegen drugs.

President Richard Nixon maakte een belofte hard op te treden tegen drugs tijdens zijn presidentiële campagne en nadat hij verkozen werd, kwam hij die belofte na. Bijna onmiddellijk stelde hij de Shafter commissie aan om het marihuana probleem te bestuderen: de commissie commissie concludeerde dat de belangrijkste problemen grotendeels het gevolg waren van het verbod. Na het verkrijgen van deze info steunde Nixon decriminalisering, om vervolgens de aanbeveling te verwerpen voordat deze werd gepubliceerd.

Omlijst door rechtshandhaving, daagde de bekende Harvard professor Timothy Leary de gebrekkige logica van de 1937 Marijuana Act uit en was succesvol in het beschrijven van de foutieve logica. Hierna herschreef Nixon de nationale drugswetgeving en zorgde ervoor dat Leary naar de gevangenis gezonden werd. De Controlled Substances Act van 1970 verklaarde marihuana als Schedule I drug met nul medische waarde en een hoog potentieel voor misbruik, en creëerde grote belemmeringen tot het doen van objectief onderzoek.

DE OORLOG TEGEN DRUGS

Dertig jaar lang vertrouwden een groot aantal politici op de oorlog tegen drugs retoriek om hun standpunten te bewaken. President Carter was de enige echte beleidsmaker die overwoog de wet te herzien voor mogelijke veranderingen, maar zelfs dit was van korte duur.

Handhaving van het verbod op cannabis heeft miljarden dollars gekost en miljoenen Amerikaanse burgers hebben fysieke, mentale, economische en sociale problemen geleden als gevolg van de ambities van de politieke en ordehandhavers. In 1997 bedacht de redacteur en chef van het New England Journal of Medicine de term federale dwaasheid om de regering te bekritiseren over de vervolging van vijfenzestig miljoen Amerikaanse burgers.

Naast de miljoenen veroordeelde criminelen, hebben zowel president Bill Clinton en voorzitter van het Huis, Newt Gingrich, het gebruik van cannabis genoemd voor recreatieve doeleinden. Ondanks het feit dat zowel de republikeinse en democratische partijen aangegeven hebben het land te verdedigen tegen haar 4de populaire drug, waardoor meer dan een half miljoen mensen per jaar achter de tralies belanden.

Voor Amerikaanse artsen en patiënten werden marihuana gesprekken beperkt door haar wettelijke definitie als een stof van misbruik. Ongeacht het sociale stigma, de zware straffen en onwetendheid, is de interesse in dit geneesmiddel toegenomen. Aan het begin van het nieuwe millennium heeft oude wijsheid zich ontwikkeld tot een moderne folklore.

MEER STEUN VOOR CANNABIS

Toen de tijden van chemotherapie bij kanker en aids aanbraken, heeft cannabis een grotere status gekregen in de publieke opinie. In 1998 steunde een opmerkelijke 96% van de ondervraagden het medisch gebruik van marihuana toen dit gepolst werd door CNN News. Ook in 1998 toonde een peiling van de Microsoft News Broadcasting Service een publieke acceptatie van 90% voor het gebruik van marihuana voor medische doeleinden.

Terwijl CBS 1997 rapporteerde dat slechts 65% voorstander was, dacht 20% van de ondervraagden dat het gelegaliseerd zou moeten worden, zelfs als het onderzoeken er niet in zouden slagen anekdotische rapportages te bevestigen. De American Civil Liberties Union poll van 1996 bepaalde dat 79% van de Amerikanen het erover eens was dat het een goed idee zou zijn om artsen in staat te stellen cannabis voor te schrijven en dat 25% van die 79% aangaf dat zij een vriend of familielid hadden die cannabis gebruikt had voor medische doeleinden.

Al deze rapporten werden in 1999 geschreven voor het Institute of Medicine rapport (IOM-rapport), Marihuana en geneeskunde: de beoordeling van de wetenschappelijke basis. Naar aanleiding hiervan bleek uit een Gallop poll dat 73% van de Amerikaanse bevolking van mening was dat marihuana beschikbaar gesteld moest worden om pijn en lijden te verminderen bij mensen.

In de VS zijn tienduizenden zieke Amerikanen nu wettelijk gecertificeerde gebruikers van medische marihuana. Veel staten hebben het gebruik ervan gelegaliseerd als dit werd aanbevolen door een arts en ten minste 20 andere staten hebben overwogen om hierover te stemmen. De legalisatie is ernstig verlamd door de hypocriete federale dwaasheid.

Hoewel divers bewijs de veiligheid en het nut van medicinale marihuana ondersteunt, is het nog steeds geclassificeerd als een Schedule I stof samen met LSD, PCP, heroïne en meth amfetamine en andere zeer gevaarlijke drugs. Ongeacht de steun van de meerderheid van de bevolking, wordt de federale wet landelijk gehandhaafd.

MARINOL

Marinol, een medicijn met cannabinoïde en delta-9 tetrahydrocannibinol (THC) is legaal beschikbaar voor anorectische AIDS-patiënten om de eetlust te stimuleren en voor kankerpatiënten tijdens chemotherapie om misselijkheid te reduceren. Met deze behandelingen heeft Marinol geholpen het gebruik van marihuana te erkennen op andere medische gebieden.

Het voeren van intelligente gesprekken is nog steeds een uitdaging en een ontmoedigende taak. De leveranciers verkopen de natuurlijke medicijnen aan patiënten die daarvoor in aanmerking komen in een groot aantal Noord-Amerikaanse steden, ondanks de federale gerechtelijke bevelen. Zelfs in die staten die wetten hebben vastgesteld die patiënten tegen vervolging moeten beschermen, heeft justitie geen standaard protocol voor de groeiende aanwezigheid van cannabis. Op het spel staan de rechten van leven, vrijheid en het nastreven van geluk. In dit geval staan de rechten van patiënten, de vrijheid van meningsuiting van artsen, het recht van gehandicapten en de rechten van bepaalde staten die het gebruik van medicinale marihuana hebben goedgekeurd in strijd met de federale wet.

Enorme juridische strijden worden gestreden terwijl drug strijders problemen veroorzaken met het onmenselijke en irrationele beleid. Gevangen in deze strijd zijn het groeiende aantal patiënten die dagelijks misdaden begaan om te overleven.

CANNABIS ALS VOORGESCHREVEN MEDICIJN

Vandaag de dag is het algemeen bekend dat marihuana tal van medische toepassingen heeft. Zelfs het Witte Huis Office of National Drug Control Policy heeft toegegeven dat zij niet in staat zijn om te ontkennen dat marihuana kan worden gebruikt als een geneesmiddel, ondanks tientallen jaren van ontkenning. Onderzoek is nog steeds onvoltooid, maar veel meer informatie kan worden samengesteld met behulp van een aantal verschillende bronnen.

In 1993, verrichte Peter Nelson van de Australia Advisory Comittee zijn onderzoek naar illegale drugs op basis van wetenschappelijke literatuur. Hij stelde vast dat ten minste 4000 artikelen, boeken en monografieën zijn gepubliceerd over alle aspecten van cannabis sinds de jaren 1940. Andrew Weil van de Amerikaanse Health Authority gaf aan dat meerdere tractor trailers gevuld konden worden met alle documentatie over cannabis. Volgens Lester Grinspoon, een Harvard psychiater, weten we meer over dit geneesmiddel dan elke andere drug op recept die we vandaag de dag gebruiken.

Een programma genaamd “The Compassionate Investigatory New Drug Program” begon, door de overheid gekweekte, marihuana te distribueren naar een select aantal medische marihuana patiënten in 1978. Tegenwoordig levert het programma nog steeds 300 marihuana sigaretten per maand aan de overgebleven patiënten. In 1992 is het programma gestopt met het aannemen van nieuwe aanmeldingen, toen zij op het punt stond duizenden aanmeldingen te krijgen van patiënten met AIDS.

LEGALISATIE VAN MEDICINALE MARIHUANA

Medische Marihuana werd vier jaar later gelegaliseerd in Californië en Arizona als gevolg van de goedkeuring van medische marihuana initiatieven in beide staten; President Clinton stond miljoen dollar toe zodat bestaand onderzoek kon worden beoordeeld.

Als gevolg van dit onderzoek publiceerde het Institute of Medicine in 1999 het artikel “Marihuana en geneeskunde: de beoordeling van de wetenschappelijke basis” (Marijuana And Medicine: Assessing The Science Base). De auteurs meldden dat, op basis van de gegevens die zijn verzameld, een mogelijke therapeutische waarde bestaat voor cannabinoïde geneesmiddelen. De belangrijkste zijn: pijn verlichting, eetlust stimulatie en controle over misselijkheid en braken.

De regering had dit eindelijk officieel erkend als een natuurlijke geneeskrachtige bron. Niet alle potentiële voordelen stonden, zoals verwacht, vermeld in het eindrapport van het Institute of Medicine.

Het isoleren van enkele van de vele actieve verbindingen gevonden in cannabishars zorgde ervoor dat vele verschillende studies konden worden uitgevoerd zonder het gebruik van het natuurlijke materiaal, die nog steeds bijna onmogelijk te verkrijgen is voor onderzoek. Naar aanleiding van het rapport, uitgevoerd door de IOM in 1999, beloofde het Witte Huis ondersteunend onderzoek naar medische marihuana, maar slechts een studie werd toegestaan.

Vrijwilligers die hun eigen marihuana leveren zijn een aanvullende optie voor hedendaags onderzoek en ook studies gedaan in andere landen, die niet zo streng zijn in het gebruik van cannabis, leveren een bron van informatie. Terwijl de VS de ontwikkeling van cannabis onderzoek verhindert, suggereren vele wetenschappelijke rapporten dat cannabis vele mogelijke medische toepassingen heeft.