De coffeeshop, headshop, smartshop en zelfs het dispensarium; je hebt ze vast allemaal weleens voorbij zien komen in onze artikelen. En wellicht vind je het een beetje verwarrend allemaal. Om de boel te verhelderen, zetten we de verschillen tussen dit soort wietwinkels uiteen. Maar ook wat je mag verwachten als je er eentje binnenwandelt.
In sommige landen moet men wiet nog steeds op straat kopen of bemachtigen via enigszins schimmige bronnen. Dat wil zeggen, zolang diegene de stap durft te zetten en/of wil nemen om de wet te overtreden. Voor cannabisfanaten die op dit soort plaatsen wonen, is dit betreurenswaardig. Gelukkig kiezen steeds meer landen voor een liberale aanpak bij het gebruik van cannabis en de handel erin.
Het type “wietverkooppunt” dat je kunt bezoeken, hangt sterk af van het land waarin je je bevindt. Voor zowel medicinaal als recreatief gebruik worden toppen en op sommige plaatsen zelfs concentraten verkocht in verschillende soorten winkels, allemaal met eigen regels.
Coffeeshops vinden hun oorsprong in Nederland en trekken tegenwoordig veel toeristen. In de jaren '70 is het regeringsbeleid inzake softdrugs veranderd, waardoor cannabis gedoogd is. Het gevolg: Hollandse coffeeshops zijn tegenwoordig net zo beroemd als onze tulpen.
Coffeeshops zijn er in allerlei soorten en maten. Daarbij verschillen de sfeer, prijzen en de kwaliteit van de wiet die ze verkopen soms sterk. De meeste Amsterdamse coffeeshops zijn gevestigd binnen de grachtengordel. Die richten zich voornamelijk op toeristen. Er zijn echter meer coffeeshops in Amsterdam die minder toeristisch zijn.
De meeste coffeeshops hebben een rijk assortiment met wiet, extracten en in sommige gevallen edibles. Deze shops hebben een overheidsvergunning en moeten zich aan bepaalde regels houden. Zo mag een Nederlandse coffeeshop tweemaal daags maximaal 5 grammetjes wiet aan dezelfde persoon verkopen. Bovendien mogen coffeeshops geen tabak en alcohol verstrekken.
In veel landen is het mogelijk een headshop binnen te lopen. Doorgaans vind je er bongs, pijpjes, vloei, grinders en andere rookaccessoires en spullen voor wietgebruikers. In Amerika verschenen de eerste winkels tijdens de hippiecultuur in de jaren 60. Vaak hadden ze banden met sociaal-politieke bewegingen (Davis, 2017) die zich verzetten tegen drugsverboden, de Vietnamoorlog, et cetera.
Smartshops bestaan echter nog niet zolang. Deze zaken richten zich meer op psychoactieve stoffen en aanverwante artikelen. Ze zijn vooral populair in Nederland en mogen hier legaal magic truffles en mescaline cactussen verkopen. Er zijn echter ook smartshops te vinden in Zweden, Groot-Brittannië, Ierland en in Portugal, een land dat een tolerant drugsbeleid voert.
Tegenwoordig neemt het aantal fysieke head- en smartshops af en vind je de producten hoofdzakelijk in webwinkels.
Dispensaria kom je bijna alleen maar in Amerika tegen. Toch zijn er in Canada ook een paar cannabiszaken die zichzelf zo hebben bestempeld. Plaatselijke overheden reguleren de Amerikaanse dispensaria. De winkels mogen er, overeenkomstig de plaatselijke wetgeving, vastgestelde hoeveelheden cannabisproducten verkopen.
Dispensaria hebben ofwel toestemming om cannabis aan volwassenen te verkopen (in staten waar recreatief gebruik/gebruik door volwassenen legaal is) dan wel om het te verkopen voor medicinale doeleinden. In het laatste geval mogen alleen mensen die een recept van de dokter hebben of die geregistreerd staan voor medicinaal gebruik er wiet kopen.
Amerikaanse dispensaria voeren een uitgebreid assortiment. Denk daarbij aan extracten, tincturen, vape-cartridges, edibles en natuurlijk een grote selectie wiet. In sommige staten verkopen dispensaria zelfs klonen en zaailingen. De hoeveelheid cannabis die een dergelijke winkel legaal per keer aan de man mag brengen, varieert van staat tot staat.
Een cannabis-collectief onderscheidt zich van een dispensarium in de zin dat het geen commerciële organisatie is. Net als collectieven in andere sectoren bestaan ze uit mensen die een gemeenschappelijk doel hebben. Dat is in dit geval medicinale gebruikers en volwassenen van cannabis voorzien.
Een cannabis-collectief verkoopt doorgaans dezelfde producten als een dispensarium. Er zijn echter ook collectieven die uitsluitend aan leden verkopen of aan aangemelde medicinale gebruikers. De situatie hangt echter af van de wetten waaraan het collectief zich moet houden.
Cannabisclubs zijn razend populair in Spanje en Uruguay. Het betreft hier doorgaans niet-commerciële, geregistreerde organisaties, die voor leden cannabis kweken.
In Spanje mogen nieuwe leden zich alleen bij een club inschrijven op voorspraak van een clublid. Leden kunnen er vaak maar 3 grammetjes per dag kopen. Dit om te verhinderen dat ze het doorverkopen.
In Uruguay mogen geregistreerde clubs een vastgestelde hoeveelheid cannabis per kalendermaand aan een clublid verkopen. Deze leden betalen doorgaans een maandelijkse contributie. De cannabisclubs staan daarbij geregistreerd als niet-commerciële organisaties.
wellicht ook interessant
Categories
Account
Informatie
Onze Aanbiedingen
Zonder deze cookies werkt onze website niet. Daarom kun je functionele cookies niet uitschakelen.