Vreemde En Prachtige Cannabismutaties

Bij mutaties denk je al gauw aan eigenaardige en prachtige veranderingen aan een organisme. Hoewel het een volkomen normaal proces is, kan het soms vreemde en fascinerende eigenschappen opleveren. Daarop is wiet geen uitzondering.

Hieronder behandelen we enkele van de meest boeiende mutaties die in wietplanten voorkomen en welke effecten ze kunnen hebben op de groei van je plant. In sommige gevallen is het weinig meer dan een esthetisch verschil. Maar soms kan de hele plant er drastisch door veranderen!

Wat zijn cannabismutaties?

Genetische mutaties vinden voortdurend plaats wanneer cellen zich delen, zowel in een organisme als wanneer twee organismen zich vermenigvuldigen. Wanneer bij celdeling mutaties optreden, kan dit tot verwaarloosbare of dramatische resultaten leiden. Als een mutatie optreedt bij de creatie van een nieuwe soort, kan dit goed of slecht uitpakken. Dat proces noemen we evolutie.

Vanwege de aard van recessieve allelen treden veel mutaties volledig ongemerkt op. Wanneer iemand bijvoorbeeld de genen heeft voor zowel blauwe als bruine ogen, dan krijgt diegene bijna altijd bruine ogen. Bruin is het dominante allel en blauw is recessief. Het genotype is de genetische samenstelling; het fenotype heeft betrekking op de genetische expressie.

Als het om wiet gaat, dragen veel planten de genetische code met de mutaties die we hieronder bespreken. In de meeste gevallen komen deze echter nooit tot uitdrukking. Maar zo nu en dan worden twee planten gekruist waarbij de recessieve allelen dominant worden. Zo ontstaan gemuteerde fenotypen. Hieronder komen ze uitgebreid aan bod.

Mutaties in wietbladeren

De bladeren van wietplanten zijn, in ieder geval visueel, het meest herkenbare en bekende deel van de wietplant. Zelfs mensen die nog nooit een joint aan hun lippen hebben gezet, herkennen een wietblad in een fractie van een seconde. Die vijf gekartelde bladvingers zijn zo opvallend dat je je bijna niet kunt voorstellen dat een wietblad er ook anders uit kan zien.

Hoewel ze zeldzaam zijn, kunnen sommige mutaties compleet andere wietbladeren opleveren dan je gewend bent. Dat kan onder andere van pas komen als je onopvallend en discreet wilt kweken.

Duckfoot wiet

Deze mutatie is zo populair dat mensen besloten om hem in stand te houden. Dankzij selectieve veredeling, zijn er een aantal zadenbanken die je kunnen helpen als je planten met deze fascinerende eigenschap wilt kweken. Een van de beroemdste voorbeelden is Frisian Duck.

'Duckfoot' is wietjargon voor pinnatifidofilla. Het staat ook bekend als een 'eenvoudige bladmutatie', 'palmachtig gelobde bladmutatie' of 'zwemvlies'. Het werd in 1922 voor het eerst op foto vastgelegd in The Journal of Heredity door Walter Scott Malloch, die erfelijkheid in het nageslacht van plantensoorten onderzocht.

Deze mutatie werd in 1916 gestabiliseerd. Lyster Dewey was de eerste die dit recessieve gen isoleerde. De originele soort kreeg de naam Ferramington, vernoemd naar de ouders. Deze waren Kymington, een geselecteerde Minnesota #8 en een landras afkomstig uit Ferrara, Italië. Daar zou deze mutatie ook zijn oorsprong hebben.

Bekijken

Frisian Duck (Dutch Passion) feminized

(31)

Ouders: Frisian Dew x DucksFoot

Genetica: Indica-dominant

Bloeitijd: 8-9 weken

THC: 7%

CBD: Onbekend

Bloei soort: Fotoperiode

Australian Bastard Cannabis

Australian Bastard Cannabis (ABC) is ook een geweldig voorbeeld van hoe een natuurlijke mutatie behouden blijft om wiet voor menselijk gebruik te veranderen. Zoals de naam doet vermoeden, is deze mutatie in Australië ontstaan.

Halverwege de jaren 70 maakte de mutatie zijn opmars in breeding kringen van Sydney, Australië. Dankzij de korte en gedrongen groei, het gebrek aan gekartelde bladeren en een algeheel wijnstok-achtig uiterlijk was deze mutatie een uitstekende kandidaat voor wietexperimenten. Ondanks het lage THC-gehalte, zou je er een sterke soort mee kunnen kruisen om toch een discrete plant te behouden. Dat is ook precies wat er gebeurde, waardoor deze mutatie zo beroemd werd.

Er zijn verschillende pogingen ondernomen om deze genen over te dragen naar een commercieel rendabele soort. Toch moet er nog veel gedaan worden om de stabiliteit te garanderen.

Variegatie en albinisme

Waarschijnlijk weet je wel dat wietplanten verschillende kleuren kunnen ontwikkelen. Zo is paars een kleur die vaak voorkomt bij indica's uit koudere regio's. Maar wist je al dat wietplanten ook albino kunnen zijn? Dat wil zeggen zonder pigment.

De technische term voor deze toestand is variegatie. Het fenomeen wordt veroorzaakt door een genetisch defect van de genen die chlorofyl reguleren. Soms blijven deze kenmerken beperkt tot specifieke delen van de plant. Zo kunnen bijvoorbeeld alleen de toppen of bladeren kleurloos zijn. Hoewel het er fraai uitziet, zijn deze planten niet bepaald efficiënt in het produceren van wiet. Vaak sterven ze ook snel af. Door het gebrek aan chlorofyl kunnen ze geen licht gebruiken voor fotosynthese. Dit is behoorlijk onmisbaar voor planten!

Bontbladigheid

Bontbladigheid is het resultaat van variegatie, waarschijnlijk van een genetisch chimerisme. Hierbij verschijnen meerdere tinten op één blad. Van partiële chimaera's heb je niets te vrezen in de kweekruimte. Maar je moet een tweekleurig blad natuurlijk niet verwarren met tekenen van een voedingstekort (waarbij meestal de meerderheid van de bladeren zijn aangetast). Bontbladigheid door een mutatie treft daarentegen meestal maar één of enkele bladeren van de plant.

Mutaties in toppen

Niet alleen wietbladeren kunnen muteren in vreemde en verrassende vormen. Ook de toppen van wietplanten zijn in staat om eigenaardige en unieke eigenschappen te vertonen. Af en toe leveren deze speciale effecten en aroma's op voor de nieuwsgierige stoner. In zeldzame gevallen zijn ze zelfs te manipuleren om een enorme oogst te produceren. Soms zijn ze simpelweg een interessante afwijking.

Toppen met foxtails

Foxtails zijn voor sommige mensen een gevoelig onderwerp. We weten dat er diverse redenen zijn voor dit fenomeen. Deze variëren van puur genetisch tot hittestress, ongedierte, voedingsboosters en hyper-afgestelde NPK voedingsstoffen. Foxtails kunnen we het best beschrijven als spontane groeischeuten op de top. Deze wentelen omhoog, net als een vossenstaart. Het is veelvoorkomend verschijnsel in kweekruimtes overal ter wereld.

Ooit hadden foxtails een slechte naam. Om eerlijk te zijn, zijn ze ook niet de meest wenselijke eigenschap. Visueel doet het vreemd aan en het kan zowel een positief als negatief effect hebben op de productiviteit.

In sommige gevallen wordt het minder aantrekkelijke uiterlijk gecompenseerd door ongelooflijke oogsten. Maar in andere situaties gebeurt precies het tegenovergestelde. De beste kwekers herkennen dit fenotype en weten hun voedingsregime bij te sturen om de kweek te 'hacken' voor enorme oogsten. Maar als je het verkeerd doet, kan een plant gestrest raken waardoor de groei door overbemesting wordt belemmerd.

Toch is foxtailing geen werkelijk gevaar voor de plant. Voor wat betreft het effect en de smaak heeft het geen invloed op de uiteindelijke kwaliteit van de wiet. Wanneer het optreedt door een genetische eigenschap, produceert het fenotype fragiele, kleine planten met piepkleine toppen. Daar is niemand blij mee. Aan de andere kant kunnen bepaalde fosfor-tolerante soorten foxtails ontwikkelen direct na een PK-boost halverwege of laat in de groei. Met een goede timing, kun je daarmee toppen produceren zo groot als honkballen die feitelijk bestaan uit bundels van compacte, kleine foxtails.

Bladertoppen

Bij een van de vreemdste wietmutaties produceren planten toppen in de kern van de bladeren, waar ze samenkomen op de steel. Dit zijn nooit grote toppen. Momenteel weet niemand zeker wat dit veroorzaakt. Toch wordt deze mutatie ook onderzocht als een manier om de opbrengsten te verhogen. Hopelijk krijgen we op termijn meer inzicht in deze boeiende afwijking.

Polyploïdie

Polyploïdie is de wetenschappelijke term voor planten met extra ontwikkelde delen. Met andere woorden elefantiase voor de plantenwereld. In het geval van cannabis zijn de planten in het algemeen een stuk groter dan hun reguliere tegenhangers van dezelfde soort. Toch kan deze eigenschap niet worden overgedragen op andere planten en lijkt het ook bij genetische kruising met andere soorten geen stand te houden.

Er is anekdotisch bewijs dat de mutatie kan leiden tot ongekend grote oogsten met enorm sterke wiet. Deze planten hebben namelijk dubbel zoveel genen als normale planten. Toch is hier geen wetenschappelijke onderbouwing voor. Treft het toevallig een van je planten? Laat haar dan groeien en zie wat er gebeurt!

Magere toppen

Deze mutatie is bekend geworden door soorten zoals Dr Grinspoon. Wanneer dit bij wiet voorkomt, groeien de kelken volledig los van elkaar in plaats van samengepakt in dichte toppen. Wat dat betreft, doen de toppen denken aan een tros met bessen.

De mutatie komt redelijk vaak voor, met name in landrassen uit Zuid-Azië en Zuid-Amerika. In vergelijking tot normale toppen zijn ze niet echt productief en het duurt lang voordat ze rijpen. Dus waarom zijn ze dan geïsoleerd om speciale soorten mee te maken?

Hoewel ze minder productief zijn dan andere variëteiten, leveren soorten met deze sliertige toppen unieke psychotrope en aromatische kwaliteiten. Dat maakt ze bijzonder gewild bij mensen die graag de talloze verschillende fenotypen van wiet willen ontdekken.

Bekijken

Dr. Grinspoon (Barney's Farm) feminized

(9)

Ouders: heirloom

Genetica: 100% Sativa

Bloeitijd: 13-14 weken

THC: 25%

CBD: 0-1%

Bloei soort: Fotoperiode

Mutaties van wietplanten

Sommige mutaties beïnvloeden de volledige plant of de manier waarop ze groeit. Vaak zijn deze wat extremer van aard. In plaats een bepaald aspect van de plant te veranderen, geven ze de plant een wezenlijk ander uiterlijk. Deze afwijkingen zijn werkelijk fascinerend, vooral als je interesse hebt in mutaties. Ze behoren tot de meest indrukwekkende mutaties die je zelf kunt waarnemen, zelfs als ze negatief uitpakken voor je oogst.

Kransstandige bladstand (driebladige zaailingen)

Deze mutatie zorgt ervoor dat een zaailing extra internodale bladeren aanmaakt. Dit staat ook wel bekend als verticale bladstand. Een normale wietplant ontwikkelt twee internodale bladeren. Deze kleine monsters creëren er daarentegen drie of meer. Soms wordt het fenomeen ook wel gekranste bladstand genoemd.

Waar komt het op neer? Als je plant een gekranste bladstand vertoont, koester haar dan. De meeste kwekers zijn echter niet dol op deze afwijking. Hoewel deze planten meer lichtenergie kunnen absorberen dan de meeste andere planten, kan het ook leiden tot hermafroditisme. Let dus goed op!

Klimplantwiet

Hier beginnen de mutaties echt interessant en zelfs ronduit bizar te worden. Klimplantwiet is een afsplitsing van de eerder genoemde ABC. De zeldzame mutatie lijkt de kop op te steken bij kruisingen met een andere ongeïdentificeerde mutatie.

Het resulteert in een wietplant die zich gedraagt als hop, een nauw verwante klimplant. Hop (Humulus lupulus) behoort tot de hennepfamilie (Cannabacea). Bij deze mutatie ontwikkelt de wietplant dunnere, langwerpige stelen die zich in elkaar verstrengelen. Dit draaiende, rankachtige gedrag is totaal niet gebruikelijk voor wiet en weerspiegelt vroege voorouderlijke eigenschappen.

Toch is het een interessante mutatie die je aan het denken zet.

Creeper

Nu betreden we het schemergebied van mutaties. Wat als een plant zo gigantisch wordt dat de takken helemaal naar de grond buigen en opnieuw wortelen?

Dat is precies wat er in het wild is waargenomen. In tropische regio's met een hoge luchtvochtigheid zijn er bepaalde sativa's die deze bizarre eigenschap vertonen. Ze ontwikkelen langgerekte stelen die meer weg hebben van lianen dan gewone wietstengels. Naarmate ze zwaarder worden, kunnen ze doorbuigen tot ze uiteindelijk de grond raken en weer wortel schieten! Zodra deze takken in de rhizosfeer belanden, verschijnt er nieuwe, extra krachtige groei. Het lijkt bijna alsof de plant tentakels ontwikkelt om zich te verplaatsen.

Over deze mutatie is maar weinig bekend. Toch biedt het opwindende mogelijkheden voor breeders.

Tweelingzaailingen

Bij het kiemen van sommige wietzaden (polyembryonische zaden) verschijnen er soms twee planten. Dit fenomeen noemen we polyembryonie. Bij mensen komt het ook voor. In dit geval is echter de ene plant normaal, terwijl de andere een kloon van de moeder is.

Net als bij menselijke Siamese tweelingen kun je deze planten niet te vroeg van elkaar scheiden. Haal ze los van elkaar wanneer ze ongeveer 20–25cm hoog zijn. Verwar dit verschijnsel overigens niet met de zogeheten 'Siamese tweeling-wiet'. Dat is namelijk een mutatie waarbij twee planten dezelfde wortel delen.

Zelftoppende planten

Het is niet helemaal duidelijk of dit een ongebruikelijke mutatie betreft, of iets waar elke wietplant onder bepaalde omstandigheden toe in staat is. Waarschijnlijk heeft het iets te maken met onjuiste voeding aan het begin van de groei. Hierdoor richt de plant haar energie op de zijwaartse groei van bladeren in plaats van opwaarts.

Wat de oorzaak ook is, het resultaat is een plant die zichzelf topt. Het is zeker geen ramp en je kunt nog steeds fatsoenlijke oogsten behalen. Afhankelijk van wanneer het gebeurt, hoef je niet eens de hoofdtop te verliezen!

Moet je je zorgen maken over cannabismutaties?

Je hoeft je absoluut geen zorgen te maken over cannabismutaties. Ze zitten in het DNA van je planten. Daarom kun je er in de meeste gevallen niets aan doen. Een aantal mutaties, zoals foxtails, kunnen door omgevingsstress verergeren. Toch kun je, mits je het goed aanpakt, in dit geval je oogsten juist aanzienlijk verhogen. Zelfs als dat wat ten koste gaat van het uiterlijk.

Over het algemeen zijn wietplanten mutanten of niet. Het is wel belangrijk dat je oplet op die mutaties die een hogere kans op hermafroditisme met zich meebrengen. Als dat gebeurt, kan een plant de rest van je kweek bestuiven en zo de oogst aantasten.

Toch loont het de moeite om gemuteerde wietplanten tot aan de oogst te verzorgen, zelfs als de resultaten niet geweldig zijn. Als je groene vingers hebt, is het eerder betoverend dan irritant om een mutatie als klimplantwiet te zien. Laat de plant over een hekwerk klimmen en wie weet verrast ze je wel met een royale oogst.

Luke Sholl

Luke Sholl schrijft al meer dan tien jaar over cannabis, het gezondheidspotentieel van cannabinoïden en de positieve invloed van de natuur. Hij werkt voor diverse op cannabinoïden gerichte websites en publiceert gevarieerde digitale content, ondersteund door gedegen technische kennis en grondig onderzoek.

Lees bio