Een Gids Over De Verschillende Types Hasj Uit De Hele Wereld

Cannabisconcentraten als BHO veroveren de wereld. Maar vanwege de hype over extracten als shatter, crumble en budder, wordt hasj vaak vergeten. Hasj, of hasjiesj, is een van de oudste cannabisconcentraten op aarde. Lees verder voor een uitgebreid overzicht van de verschillende types die er zijn.

De Oorsprong van Hasj

Hasj is een heel oud concentraat en speelt een belangrijke rol in verschillende culturen. Mensen maken het al eeuwenlang, van het Midden-Oosten tot de uitlopers van de Himalaya en de kleinste dorpjes in India. Elke regio voegt daarbij haar eigen kenmerken toe aan dit gewilde product.

Hasj kwam pas in de 18de eeuw in Europa terecht. Al snel werd het daarbij een populair middel onder de literaire en artistieke elite. De "Club des Hashischins" is misschien wel het bekendst. Deze Parijse locatie werd veel bezocht door literaire figuren, zoals Charles Baudelaire en Honoré de Balzac. Hier genoot men volop van de drug. Ook tegenwoordig is hasj nog altijd een populaire manier om van cannabis te genieten. Dit komt grotendeels door de unieke smaak, consistentie en het effect ervan.

Verschillende Soorten Hasj vanuit de Hele Wereld

De meeste vormen van hasj delen meer overeenkomsten dan dat er verschillen zijn. Toch levert elk type een unieke ervaring op. Laten we de verschillende types hasj eens onderzoeken die je in diverse landen kunt vinden!

Afghaanse Hasj

Cannabis indica is inheems in Afghanistan. Het groeit daarbij in het hele land in het wild. De Afghaanse bevolking kweekt en gebruikt de wietplant al eeuwenlang. Maar de hasjhandel in Afghanistan kwam pas echt op gang in de jaren '60 en '70. De Hippie Trail bracht destijds namelijk een influx van jonge toeristen naar de regio. Tegenwoordig is Afghanistan de grootste producent van hasjiesj ter wereld.

In Afghanistan staat hasj bekend als chars (niet te verwarren met charas). De productiemethode is daarbij vrij uniek. Allereerst scheidt men de trichomen van gedroogde cannabistoppen om kief te maken (lokaal bekend als garda). Vervolgens doet men dit op een metalen schotel boven een laag vuur. Dit mengt men met kleine hoeveelheden heet water en/of thee, totdat er een deegachtige substantie ontstaat. Dit deeg kneedt men met de hand en soms perst men het zelfs met de voeten, zodat er uiteindelijk een zwarte en dikke, fudge-achtige consistentie ontstaat.

Afghani van goede kwaliteit bevat een stempel met het label van de producent en is ongelooflijk krachtig. Het is ook ontzettend pittig en scherp in je keel. Daarbij biedt het een sterke, bijna narcotische stone, waardoor je urenlang op de bank wilt blijven liggen.

Charas

Charas is een unieke vorm van hasj, afkomstig uit India. Cannabis groeit in het wild in veel delen van India, Pakistan en de Himalaya. Het heeft dan ook een rijke geschiedenis in deze gebieden. De mensen gebruiken het hier al duizenden jaren voor medicinale, industriële en spirituele doeleinden.

Charas verschilt van andere types hasj in de zin dat het wordt gemaakt van rauwe wiet. Om het te maken, worden verse toppen tussen de handen gewreven. Na een tijdje vormt de hars van de toppen een dikke, bruine laag op de handpalmen en vingers. Men verzamelt dit en vormt er balletjes van.

Het resultaat is zachte, romige hasj. Deze is donkerbruin aan de buitenkant en lichtbruin of groen vanbinnen. Charas heeft ook een uitgesproken aroma en een bijzonder pittige smaak. Het is behoorlijk krachtig en meestal ervaar je een intense, lichamelijke stone, die zich kenmerkt door diepe, lichamelijke ontspanning.

Kasjmiri Hasj

Kasjmir is de noordelijkste regio van het Indiase subcontinent en staat bekend om haar hasj en opium. Er is weinig bekend over hasjiesj uit Kasjmir, maar de aanname is dat de productie ervan overeenkomt met die van charas. Het is echter veel aromatischer en pittiger. Daarnaast is de rook scherper. Ook is het krachtiger en wekt het meestal een sterke, lichamelijke stone op.

Libanese Hasj

Libanon kent een rijke geschiedenis voor wat betreft hasj. Tegenwoordig produceert het land enorme hoeveelheden ervan. Zo schat men de jaarlijkse exportinkomsten in op ruim 200 miljoen dollar. Het internationale adviesbureau McKinsey & Company heeft de Libanese regering zelfs aanbevolen om cannabis te legaliseren als een manier om de lokale economie te stimuleren.

Libanon produceert de meeste wiet in de Bekaa Vallei. De planten drogen meestal in open velden voordat ze worden geoogst. Ze ontwikkelen daarbij een gele, bruine of roodachtige kleur.

Na het drogen, zeeft men de toppen om kief te maken. Hierna wordt dit geperst, zoals in Marokko (zie hieronder). Het eindproduct bestaat uit dikke plakken breekbare hasj met een gele of rode kleur (verkocht als gele of rode Libanese hasj).

Houten Zeefbox

(59)

Bekijken

Het aroma van Libanese hasj is pittig. Daarnaast is het krachtig en bemerk je meestal scherpe rook. Gele Libanese hasj maakt men naar verluidt van jongere planten. Vaak is de high daarbij iets cerebraler. Rode Libanese hasj (gemaakt van oudere planten) wekt meestal een sterkere stone op.

Manali Hasj

Manali is een van de oudste dorpen in India. Het dorp staat hoog in aanzien vanwege zijn hasjiesj. Manali ligt in het district Kullu en kent een eigen taal, die waarschijnlijk een mix is tussen het Tibetaans en Sanskriet. Het kweken en verwerken van wiet is een van de belangrijkste inkomstenbronnen voor de 1500 inwoners van het dorp.

De in Manali geproduceerde hasj staat bekend als Manali Cream. In heel India en zelfs internationaal beschouwt men dit als een delicatesse. In Amsterdam kost Manali Cream bijvoorbeeld tussen de twintig en dertig euro.

Manali Cream ontstaat op dezelfde manier als charas. Men wrijft dus rauwe cannabistoppen tussen de handen om een dikke hars te creëren. Het resultaat is zwarte hasj. Deze is zacht in verse toestand en verhardt mettertijd. De smaak en geur doen denken aan verse cannabistoppen. Net als charas is dit milde hasj. De rook is verrukkelijk en zijdezacht, zonder de pittigheid die je wel ervaart met Afghaanse of Libanese soorten.

Marokkaanse Hasj

In Marokko kweken ze al eeuwen wiet. Naar verluidt, is het hier terechtgekomen tussen 640 en 710 n.Chr. In de 18de eeuw onderscheidde de noordelijke regio, de Rif, zich als een van de belangrijkste cannabis-producerende gebieden van het land.

Tegenwoordig is Marokko beroemd om zijn hasj. Deze wordt gemaakt door gedroogde wiettakken boven fijnmazige zeven te slaan. Zo scheiden de makers de trichomen om kief te maken. Deze kief wordt vervolgens verwarmd en meerdere keren geperst om blokken te krijgen.

De resulterende hasj kan in kleur variëren, van donkergroen tot bruin. Dit is afhankelijk van de leeftijd van de planten en de droogtijd. De consistentie varieert ook. Marokkaanse blok-hasj is vaak hard en breekbaar en doet denken aan een chocoladereep. Marokkaanse pollen-hasj is echter zachter, net als marsepein.

Hoogwaardige Marokkaanse hasj is aromatisch en boterzacht. De pittige geur en smaak die zo kenmerkend zijn voor hasj uit andere landen, blijven achterwege. Marokkaanse hasj wekt een prettige, stimulerende high op en bevat relatief kleine hoeveelheden THC.

Nepalese Hasj

Nepal is een prachtige regio, genesteld in het Himalaya-gebergte. Net als in India, Afghanistan en andere landen in de buurt groeit cannabis hier in het wild. De plant speelt ook een belangrijke rol bij de lokale cultuur.

In Nepal maakt men hasj als charas. De makers rollen het tot grote ballen, die ze verkopen als "temple balls". Naar verluidt, gebruiken de Nepalezen echter droge toppen in plaats van verse. Na een tijdje ontstaat er opgehoopte hars op de handen, waar de makers balletjes van maken met een bijzondere schittering.

Nepalese hasj is kleverig en romig, met een prikkelend, pittig aroma. Vergeleken met Afghaanse hasj is de rook zijdezacht, met een opvallende smaak. Nepalese hasjiesj is krachtig en wekt een sterke, lichamelijke stone op. Net als Manali Cream, is Nepalese temple hasj een delicatesse in de Amsterdamse coffeeshops.

Pakistaanse Hasj

Hasj is illegaal in Pakistan. Toch wordt het volop geproduceerd in alle noordelijke tribale gebieden van het land, waar het ook volop verkrijgbaar is. Hasjiesj maakt al lang onderdeel uit van de Pakistaanse cultuur en de kwaliteit van Pakistaanse hasj is vaak erg goed.

In Noord-Pakistan staat hasj van topkwaliteit onder de lokale bevolking bekend als Awal Namber Garda ("hoogwaardige stof"). Het proces voor het maken van Pakistaanse hasjiesj lijkt sterk op dat in Afghanistan: rijpe wietplanten worden gedroogd en gezeefd om kief te krijgen, wat vervolgens wordt geperst en verhit tot dikke, zwarte blokken hasj. Sommige locals laten hun hasjiesj echter minstens drie maanden rijpen in geiten- of schapenvacht om de smaak en kracht van het eindproduct te verbeteren.

Pakistaanse hasj is zwart, heeft een pittig aroma en is onwijs scherp in de keel. Het biedt daarbij een sterke, langdurige, narcotische stone. Je hangt gegarandeerd urenlang op de bank.

Turkse Hasj

Ook in Turkije zijn ze heel vaardig als het gaat om de productie van hasj. Cannabis is illegaal in het land, maar de teelt en productie ervan is in veel provincies toegestaan voor medicinale en/of onderzoeksdoeleinden.

Turkse hasj maakt men op een vergelijkbare manier als in Afghanistan, Pakistan en Marokko. De makers persen en verwarmen grote hoeveelheden kief tot grote, zwarte blokken. Wanneer het correct geperst wordt, is Turkse hasj keihard en breekbaar. Het aroma is licht kruidig en de rook is zijdezacht.

Turkse hasj is vrij mild en wekt een unieke, cerebrale high op in plaats van de sterke, lichamelijke stone die je zou verwachten van hasj. Mogelijk heeft dit te maken met het feit dat het gemaakt is van jongere planten.

Steven Voser

Steven Voser is een onafhankelijke cannabisjournalist met meer dan zes jaar ervaring in het schrijven over alles omtrent wiet: hoe je het kweekt, hoe je er optimaal van geniet, maar ook de groeiende industrie en het onduidelijke juridische landschap eromheen.

Lees bio