Hoe Kweek Je Sticky Beast Automatic?

STICKY BEAST AUTOMATIC: ONTKIEMING

Ik heb de "keukenrol methode" gebruikt en, zoals gewoonlijk, zag ik 4 zaadjes openbarsten binnen 48 uur. Zodra de penwortels verschenen, plantte ik ze in zwarte, vierkante potten van 6l. Deze had ik gevuld met een lichte aardemix. Ik plantte de zaadjes een paar centimeter in de vochtige grond, geweekt in mineraalwater.

Vervolgens stelde ik mijn dimbare, digitale ballast in op de laagste stand, 250W output. Ik draaide mijn HPS lamp in de compacte, aluminium kap en stelde mijn timer in op een lichtschema van 20-4. Na een dag of twee staken alle 4 Sticky Beast Automatic kiemplantjes trots hun kopjes omhoog uit de aarde.

STICKY BEAST AUTOMATIC: VEGETATIEVE GROEI, DAG 1–24

Met next-gen auto's is het bijna onmogelijk een onderscheid te maken tussen de zaailingfase en het vegetatieve stadium. Mijn 4 Sticky Beast Automatics gingen explosief van start. Oké, twee dan. Op dag 17 had ik twee zeer krachtige planten van 25cm hoog. Ze torenden uit boven twee krieltjes, waarvan eentje een aantal knoestige bladmutaties vertoonde. Eigenlijk kon ik het me niet veroorloven zo vroeg al slachtoffers te maken. Ik had echter ook twee monsters in wording en deze hadden alle beschikbare ruimte nodig.

Het is waarschijnlijk wel vermeldenswaardig dat ik voor dit project mijn kast heb omgebouwd tot kweekruimte. Waarschijnlijk ga ik, nee zeker, nog wel een andere autoflower in deze kast kweken. Begrijp me niet verkeerd. Meestal kweek ik mijn stash in een kweektent, net als normale mensen, maar drastische tijden vragen om drastische maatregelen. Over maten gesproken: mijn kweekkast is ongeveer 50cm diep, 1,5m hoog en ongeveer net zo breed. Gewoon een typische kledingkast.

Het slaapkamerraam, wat trouwens regelmatig opengaat terwijl ik van een joint geniet, was de enige ventilatie. Een kleine ventilator zorgde voor een briesje. En zolang ik de ballast ingesteld hield op 250W, bleef de temperatuur tussen de 22–26°C. Daarbij was de relatieve luchtvochtigheid 40–60%. De enige aanpassing die ik deed, was het ophangen van een reflector aan de roede. En uiteraard vond je cannabisplanten in mijn kast in plaats van kledingstukken. Maanden later, op het moment van schrijven, reis ik echter nog steeds licht. Ik heb drie paar van alles en woon dichtbij de wasserette. Geloof het of niet, maar ik voel me vrijer dan ooit.

Hoe dan ook, ik wilde iets bewijzen aan mezelf en aan jullie. Zo moest ik laten zien dat ik geweldige wiet kon kweken, ongeacht wat er gebeurt. Tegelijkertijd wilde ik ook microkwekers en twijfelaars, die zich afvragen of de investering wel de moeite is, de enorme potentie laten zien van een goedkoop, hoogproductief thuisproject.

Enfin, ik elimineerde de twee benedenmaatse krieltjes en ging aan de slag met het trainen en trimmen van mijn twee sterren. Omdat het twee verschillende fenotypes waren, had ik de kans diverse technieken toe te passen. Met geweldig resultaat, al zeg ik het zelf. Serieus, ik stond enorm versteld van de reactie van beide planten op LST. Ik werd dan ook elke dag brutaler met buigen. Ik topte zelfs de meest struikachtige van de twee om te zien hoeveel scheuten ik kon aanmoedigen.

Met 30cm lange, dunne houten stokjes en plantenbinders maakte ik een prachtig bladerdak. Wel moest ik dagelijks de reflector herpositioneren. Op die manier behield ik de optimale afstand van 30cm tussen de toppen van de planten en de kweeklamp. De "Acupunctuur LST" hield ik 8 dagen aan, totdat ik twee struiken had van 40cm hoog. De biologische klok van elke autoflower telt af naar de bloei. Op dag 25 zag ik dan ook vanzelf op meerdere locaties van de planten stampers verschijnen.

50 TINTEN STICKY BEAST AUTOMATIC: BLOEI, DAG 25-75

Toen de bloeiperiode begon, schakelde Sticky Beast Automatic over naar de hoogste versnelling. Het was wel vreemd om razendsnel toppen te zien zonder de standaard overschakeling naar een 12-12 lichtschema. Dat is echter nu juist de charme van autoflowering hybrides. Toch was het absoluut een hands-on project. Mijn dagelijkse regime van takken buigen eiste de eerste 15 dagen van de bloeiperiode namelijk veel aandacht. Tegen dag 40 waren beide planten in formaat verdubbeld, in elke zin van het woord. Ze waren niet alleen twee keer zo hoog, bijna een meter, maar ook twee keer zo breed. Daarbij was een overvloed aan secundaire scheuten te zien. Meer specifiek: ik boog meer takken dan dat Uri Geller dat heeft gedaan met lepels.

Een fenotype stretchte iets te veel naar mijn zin, met veel ruimte tussen de noden en minder vertakkingen. De plant leek echter nog steeds meer op een zware indica dan op een ruderalis dwerg. Het meer struikachtige fenotype leek op een opgevoerde Skunk struik. Eentje met prachtige, vette toppen. Alles ging goed, totdat er wat mis ging. Rond dag 50 sloeg een calcium- en magnesiumtekort toe. Tot dag 60 waren beide planten hier goed ziek van. Dankzij een snelle diagnose en wat trucjes kreeg ik de groei weer op het juiste spoor. Een week lang was ik er echter van overtuigd dat ik het had verprutst en mijn planten had vergiftigd.

Ik bleef kalm, spoelde met zuiver water en paste mijn voedingsschema aan. "Voeding-water-voeding-water" bleek het meest effectief en ik had hier nooit vanaf moeten wijken. Ook ontdekte ik dat een dosis van 25% van de driedelige voedingslijn van Advanced Nutrients perfect was voor de vegetatieve fase. Dit bouwde ik geleidelijk op naar 50% voor de bloeiperiode. Het afbouwen van stikstof pakte niet goed uit. Daarom hervatte ik het geven van gelijke delen Grow, Micro en Bloom om een tweede explosie van toppen aan te jagen.

Tegen dag 68 was de kast gevuld met twee krachtpatsers van een meter hoog, die uitpuilden met kleverige toppen. De cola's waren misschien niet de meest lange die ik ooit had gezien. Het bladerdak bestond echter uit een zee van strakke, ijzige toppen met een klein tot gemiddeld formaat. Mijn ventilator, nu op een doos op een stoel, zorgde voor een briesje door het kleverige, groene bladerdak. Wel zag ik nog een aantal gele bladeren vanwege het cal/mag tekort. De toppen zagen er echter goed uit. Ik was trouwens toch al aan het ontbladeren geslagen. Het was tijd om weer te flushen.

Een week later, op dag 75, merkte ik na een zorgvuldige inspectie van de toppen dat het oogstmoment was aangebroken. De meerderheid van de stampers was van wit naar oranje/rood verkleurd. De rest van de avond worstelde mijn schaar met de kleverige, neongroene toppen, bedekt met een deken van melkwitte trichomen. Een muskusachtig, "road kill" aroma hing 10 dagen lang in mijn appartement. Uiteindelijk eindigde ik met een buit van 147g droge, Sticky Beast Automatic toppen en stak ik een spliff op om dit heugelijke feit te vieren en de geur verder te verspreiden.

Luke Sumpter

Luke Sumpter heeft een diploma in de Klinische Gezondheidswetenschappen en een passie voor het kweken van planten. Inmiddels werkt hij al zeven jaar als professioneel journalist en schrijver op het gebied van cannabis en de wetenschap.

Lees bio