Feit of Fictie: Gebruikte Walt Disney Mescaline?
Was de genialiteit achter Walt Disney's films eigenlijk het resultaat van zijn liefde voor psychoactieve stoffen?
Als je denkt aan Walt Disney, wat komt er dan in je op? Jeugdherinneringen van hartverwarmende animatiefilms en een levendige en creatieve uitbeelding van karakters die je altijd bij zullen blijven? Hoewel dit allemaal waar kan zijn voor de meeste mensen, lijkt er een andere kant te zitten aan Walt Disney, een kant waar veel geruchten over gaan maar die nooit bevestigd is.
Terugkijkend op een aantal van de levendige karakterontwerpen en scènes uit films, zoals de geliefde "Fantasia", zou eenvoudig kunnen worden aangenomen dat er enige drugs bij betrokken waren. Neem nou bijvoorbeeld de Chinese dansscène met de paddestoelen. Dat schreeuwt toch enige referentie met het gebruik van paddestoelen, of niet? Er wordt al lang gespeculeerd dat leden van het creatieve team psychoactieve stoffen gebruikten, dus is het vergezocht dat Walt zelf zijn vingers in de pot met psychedelica stopte? Hebben we hier te maken met harde feiten of is dit het resultaat van jarenlange geruchten en doorfluisterspelletjes?
Om erachter te komen of deze bewering waar zou kunnen zijn, moeten we eerst begrijpen wat de drijfveer was van Mr. Disney. Hij wordt beschouwd als de pionier van animatiefilms en produceerde meer dan 650 (korte) films in een carrière die decennia overspande. Hij was nooit tevreden met de status-quo en was een van de eersten die in 1932 Technicolour gebruikte. Niemand vond het idee aantrekkelijk, maar voor hem leek het te gaan om het leren van een nieuwe, opwindende techniek. Mr. Disney wilde altijd vooruit kijken en nieuwe dingen leren, dus het komt niet als een verrassing dat films als "Fantasia" werden beschouwd als hun tijd vooruit. Het resultaat van een waar visionair en niet beïnvloed door het gebruik van psychoactieve drugs zoals Mescaline. Belangrijker is hoe een natuurlijk voorkomende stof, zoals Mescaline, die in de Peyote cactus wordt gevonden, zijn weg vond naar Walt?
In een brief van Paul Laffoley, een Amerikaanse visionaire artiest, beweert Laffoley dat Walt Disney wel degelijk de hallucinogene drug Mescaline had gebruikt. In een poging de "artistieke gevolgen van een nieuw animatieveld" uit te leggen, regelde Walt een interview met Josef Albers, die op dat moment de artistieke directeur was van Black Mountain College. Josef had zijn eerste pogingen tot contact afgewezen, niet onder de indruk van de schattige aard van Disney's visie. Walt richtte zich toen op de studenten, zodat hij een manier kon vinden ze direct te beïnvloeden om bij te dragen aan zijn geanimeerde ondernemingen. Tijdens zijn interacties met de studenten ontdekte hij dat zij Mescaline gebruikten tijdens hun zomervakanties in Chihuahua, Noord-Mexico. Laffoley beweert dat dit de katalysator bleek die nodig was om Walt zelf een frequent gebruiker te laten worden. Dit is natuurlijk slechts het verhaal van een enkele man en omdat Laffoley helaas overleden is, kan dit niet verder worden onderzocht.
Dan moet worden overwogen of het misschien de waarneming was van de kijker en het tijdperk waarin deze films werden uitgebracht, waardoor deze films synoniem stonden aan psychoactieve stoffen als Mescaline? We nemen "Fantasia" nog even als voorbeeld: Deze film werd uitgebracht in de bioscoop in de jaren '60, nadat de film de eerste keer faalde om een volwassen publiek aan te trekken. De "swinging sixties" werd overspoeld met nieuwe ervaringen, waarvan de meesten draaiden om een explosieve toename van psychoactieve drugs en de alternatieve realiteit die deze stoffen boden. Tijdens deze periode werden groepen new age volwassenen high of tripten terwijl ze Walts laatste herhaling bekeken. Het high of trippend bekijken van een film, die zijn tijd ver vooruit was, waarin klassieke muziek werd gemixt met een geanimeerde interpretatie, kan misschien de indruk wekken dat de film zelf al trippend of high was gemaakt.
Het kan niet worden ontkend dat films als "Fantasia" en de door Walt gecreëerde karakters absoluut uniek en origineel waren. Toen animatiefilms nog in de kinderschoenen stonden, pionierde hij in zijn aanpak en de creatie van zijn verhalen. Kunnen we nog verder gaan en beweren dat een aantal van de invloeden achter zijn werk het resultaat waren van stoffen als mescaline? In dit geval helaas niet. Hoewel er diverse bronnen zijn die Mr. Disney op een plek of moment plaatsen waarin het gebruik van mescaline misschien aan de orde was en er ook druk gespeculeerd wordt dat zijn creatieve team psychoactieve drugs gebruikte, is er niets concreets. In tegenstelling tot de moderne tijd, waar drugsgebruik vaak wordt opgemerkt en op social media wordt geplaatst zodat de hele wereld kan meekijken, bestond deze optie niet in het tijdperk van Walt Disney. Voor nu moeten we tevreden zijn met het genieten van de films, of dat nu onder de invloed van stoffen als mescaline is of niet. Maar die paddestoelen scène...