5 Mythes Over Absint

Absint, de drank van dichters en artiesten die ooit de Franse cafés heeft gedomineerd, de vleugels spreidend als een groene fee en de drinker tot een staat van eureka verheffend. Tot niet zo lang geleden is absint in veel landen vele jaren verbannen geweest, wat deze beruchte groene substantie van het ondergrondse weer in de zichtbaarheid heeft gebracht. Er hangen veel mythes rondom de geschiedenis en substantie van absint. Wij zullen ze eens ontkrachten.

ABSINT IS HALLUCINOGEEN

De exotische Groene Fee (La Fee Verte) die mysterieus aan verslinders van absint verschijnt en hun geesten verstrikt met gekte is een clandestiene legende geworden die de massa aanspreekt. Maar heeft absint eigenlijk hallucinogene eigenschappen? Nee, dat heeft het niet. Het is slechts een hype geweest. Het is net zo waarschijnlijk om beelden te zien door andere sterke dranken, zoals whisky of wodka. Alle kruiden die gebruikt worden om absint te maken, geven de drinker het gevoel dat de lucht wat opgeklaard is. Het hele mysterieuze verhaal achter deze poëtische drank heeft misschien bijgedragen aan deze hallucinogene mythe.

Er gaan geruchten over de verbindingen van alsem, waarvan mensen denken dat het de hallucinogene high veroorzaakt.

Alsem (Artemisia absinthium) is een van de hoofdingrediënten die absint tot absint maakt. Deze plant is heel bitter en is door culturen van over de hele wereld voor veel medische en rituele doeleinden gebruikt. Alsem bevat een substantie genaamd thujon. Experts zeggen dat het heel onwaarschijnlijk is dat thujon iets van die hallucinogene effecten heeft waar de drinkers naar op zoek zijn. In hoge doseringen kan thujon hyperactiviteit, prikkelbaarheid, ijlen, toevallen en stuiptrekkingen veroorzaken. De EMA (Europese Milieuagentschap) stelt in haar publieke statement over thujon dat het in hoge doseringen als een gif functioneert: “Gevallen van ernstige intoxicatie in mensen zijn gerapporteerd na het consumeren van essentiële olie die rijk was aan thujon. Stuiptrekkingen vergelijkbaar met epilepsie zijn gerapporteerd na de inname van geïsoleerde thujon … Overdosering van alcoholische bereidingen van Absinthii herba of het gebruik van essentiële oliën kan verstoringen in het centrale zenuwstelsel veroorzaken, die kunnen leiden tot stuiptrekkingen en uiteindelijk tot bewusteloosheid en de dood … “ Volgens de “Officiële Publicatie” van de Europese Unie is het maximale gehalte thujon dat toegestaan is in absint of andere alcoholische dranken in Europa 35mg/kg, zolang het van de Artemisia-soort is. De absint die je op de commerciële markt koopt, bevat vanwege strenge richtlijnen hele kleine hoeveelheden thujon en commerciële absint is daarom veilig te consumeren. Met andere woorden, je wil geen hoge doseringen van dit spul in handen krijgen.

ABSINT WAS VERBANNEN OMDAT HET HALLUCINOGEEN IS

Laten we beginnen met een verhaal. Vaud, Zwitserland, het jaar 1905. Jean Lanfray, een 31-jarige boer, ging op bingedrinken: hij consumeerde grote hoeveelheden wijn, cognac, brandy, crème de menthe en twee glazen absint, en hij nam die dag ook een boterham. Hij ging naar huis, kreeg ruzie met zijn vrouw en schoot haar dood. Daarna doodde hij zijn kinderen. In die tijd was er een sterke anti-absintbeweging dat het middel veroordeelde, en de afschuwelijke moord katalyseerde het publieke anti-absintsentiment. Ongeveer 82.000 handtekeningen werden verzameld en in 1915 werd de drank verboden. In Frankrijk begon het verbod aan het begin van WW1, omdat de overheidsfunctionarissen zeiden dat absint mensonterend was, wat niet acceptabel was in een staat van oorlog.

Henri Schmidt, een lid van de Franse Kamer van Afgevaardigden, stelde, “Nous attaquons l'érosion de la défense nationale. L'abolition de l'absinthe et la défense nationale, c'est la même chose” (“We strijden tegen de erosie van de nationale verdediging. De afschaffing van absint en de nationale verdediging zijn hetzelfde.”) Natuurlijk hadden wijnlobbyisten hun eigen belangen. Pro-wijnlobbyisten claimeden dat wijn een Franse drank was en dat het drinken van absint niet patriottisch was en mensen mentaal gek drijft. Absint werd verbannen in de VS en de meeste Europese landen, inclusief Frankrijk, Nederland, België, Zwitserland en Oostenrijk-Hongarije.

Het is natuurlijk belangrijk om op te merken dat veiligheidscontroles van voedsel en gezondheid in die tijd minimaal waren vergeleken met de huidige standaarden. Alhoewel de monsters van voor het verbod geen toxische hoeveelheden thujon vertoonden, varieerden de monsters zeer in hun thujongehalte. Hierdoor bestaat de mogelijkheid dat sommige absint mensen inderdaad gek dreef, alhoewel dit slechts een speculatie is.

ABSINT KOMT UIT TSJECHIË

Mensen geloven in de Tsjechische origine dankzij verschillende historische factoren en marketingcampagnes van Tsjechische distributeurs. Laten we onszelf terug in de tijd plaatsen, in de tijd van de Franse revolutie. Naar verluid werd absint in 1792 in Zwitserland voor het eerst gecreëerd, door Dr. Pierre Ordinaire (alhoewel het recept mogelijk afkomstig is van de zuszen Henriod uit hetzelfde land).

Dr. Ordinaire doopte absint tot “La Fee Verte” en schreef het voor als een wondermedicijn voor aandoeningen zoals jicht, epilepsie, nierstenen, kolieken en andere gezondheidsproblemen. Het begon als een onschuldig medicijn maar mede dankzij de mythische associaties rondom alsem en het verleidelijke sprookje over de groene fee, werd de drank tussen 1880-1914 heel populair bij artiesten en dichters. In alleen het jaar 1874 werd er 700.000 liter absint geconsumeerd, maar in 1910 was de hoeveelheid geëxplodeerd tot 36.000.000 liter absint per jaar. In Parijs was het hét drankje, en het bood de mojo waar artiesten en dichters zo naar op zoek waren.

Laten we onszelf nu verplaatsen naar Oost-Europa. In Tsjechië was absint zo vroeg als in de jaren 1860 populair en het verbod op absint in 1915 kwam daar niet aan. Tsjechië bleef absint produceren tot het eind van WW2, toen het communistische regime het gebruik verbande. De heropleving van absint werd zeer beïnvloed door de val van het communistische regime in 1990. Tsjechië wilde zijn absintcultuur opnieuw beleven. De Tsjechische reputatie van absint verspreidde zich over de hele wereld, wat een van de factoren is die heeft bijgedragen aan de mythes rondom de herkomst van absint.

MYTHE VAN HET BRANDENDE SUIKERKLONTJE

Absint + suiker + vuur = een marketingtechniek dat goede absint verpest. Volgens de traditionele methode plaats je een suikerklontje op een lepel absint en druppel je koud water via het suikerklontje in het glas, wat een wolk genaamd de “louche” veroorzaakt. Absintkenners zeggen dat suiker in het verleden werd gebruikt om de bitterheid van slechte absint te verbloemen. De verbrande gekarameliseerde suikerklontjes verstoorden de smaak nog meer. Het kan leuk zijn om dingen te verbranden in een bar, maar het is goed om de feiten te kennen. Wees ook voorzichtig zodat je jezelf niet per ongeluk in de fik steekt en de krantenkop haalt: “Mens Of Biefstuk? De Gevaren Van Absint!”

KLEUR VAN ABSINT

Absint kan verschillende kleuren hebben, zoals doorzichtig, rood en groen. De eerste distillering van absint heeft een transparante kleur, het kan zo direct gebotteld worden en verkocht worden als “Absinthe Blanche” of “Witte Absint”. Tijdens het tweede distillatieproces worden alle benodigde kruiden toegevoegd, wat een smaragdgroene vloeistof veroorzaakt. Wanneer deze absint gebotteld is, verandert de kleur van smaragdgroen naar het groen van “dorre bladeren”, de natuurlijke kleur van professioneel bereide absint. Veel producenten verminderen de productiekosten door de Absinthe Blanche van de eerste distillatie te gebruiken en er kunstmatige kleurstoffen aan toe te voegen, zoals de blauwe kleur E133 en de gele kleur E102, om zo de smaragdgroene absint te produceren. De beste absint heeft de kleur van dorre bladeren of de transparante kleur van “Witte Absint”. Er bestaat ook rode absint, die gemaakt is met behulp van natuurlijke substanties zoals hibiscusbloemen. Er bestaat natuurlijk ook absint in andere kleuren, zelfs zwart, maar wees je bewust van de kunstmatige kleurstoffen.

CONCLUSIE

De geschiedenis van absint is fascinerend en het heeft artiesten zoals Dega, Verlaine, Hemingway en Van Gogh geïnspireerd om zichzelf onder te dompelen in de mysteriën van de groene fee. Vandaag de dag brengen veel fabrikanten en liefhebbers de gladde kwaliteitsabsint weer terug naar onze drankkastjes. Wil je je eigen absint maken? Dat kan! Lees nu ons artikel waarin we stap voor stap uitleggen hoe je zelf absint maakt.

Steven Voser

Steven Voser is een onafhankelijke cannabisjournalist met meer dan zes jaar ervaring in het schrijven over alles omtrent wiet: hoe je het kweekt, hoe je er optimaal van geniet, maar ook de groeiende industrie en het onduidelijke juridische landschap eromheen.

Lees bio